"Soms moet je mazzel hebben. Ik zag deze jongens spelen op een pleintje ergens in Buenos Aires. Ze reden met een bestuurbaar wagentje door elkaars benen heen. Toen ik op m'n hurken ging zitten om de foto te maken, zag ik dat één van die jongens een enorme scheur in z'n broek had. Deze foto is gemaakt met de Leica M9 met 35mm Summicron objectief."

"Deze kinderen in Santiago de Chili waren aan het spelen met hun hondje. Net toen ik afdrukte sprong het kereltje opzij. Maar misschien vind ik nog wel het mooiste dat het meisje roze Crocs draagt en een roze tuigje voor haar hond heeft. Vaak zijn het de details die het verschil maken. Deze foto is gemaakt met de Leica M9 met het 35mm Summicron objectief."

"In de metro in Praag stond een eindje achter mij deze man op de roltrap. Een opvallende verschijning. Hij zag eruit alsof hij zo uit een jaren dertig maffiafilm was komen lopen. Toen hij bovenaan de roltrap stond, draaide ik me snel op en precies toen hij bovenkwam schoot ik deze foto. De foto is gemaakt met de Leica M9 met 28mm Elmarit objectief."

"Dit is de laatste foto van mijn project gemaakt onder de prachtige bogen van het grootste Station in Mumbai: Chhatrapati Shivaji Maharaj Terminus Railway Station, voorheen beter bekend als “Victoria Terminus”. Het is zelden dat ik tijdens het fotograferen al kijkende op het scherm van mijn camera, een geluksmoment beleefde, maar dit beeld was er zo eentje. Het voelde direct aan als een afsluiter van de serie. Ik had in 2013 al een maand gefotografeerd in deze stad en voor een opdracht voor een boek over architectuur “Learning from Mumbai”, was ik er nu weer een paar dagen terug.

Fotograferen in deze stad heeft mij altijd veel plezier opgeleverd. De straat is een visueel spektakel; een prachtige diversiteit van mensen. Wat opvalt is de persoonlijk ruimte in het publieke domein; die is veel kleiner dan in andere steden waar ik gefotografeerd heb. Het lijkt alsof mensen veel comfortabeler zijn, dicht op elkaar te staan. Dit gaat gepaard met een ogenschijnlijke innerlijke rust."

"Deze foto is gemaakt vlakbij Union Square in Manhattan in 2011; een plein waar veel studenten rondlopen. Het is er lekker druk en op deze hoek botsen veel mensen op elkaar. Ik heb er daarom lang gestaan met de camera. De half zon - half schaduw situatie beviel mij ook erg goed.

Deze botsingen op straat beschouw ik als een soort mini ontmoetingen; heel even kom je als voorbijganger even in elkaars intieme ruimte. In dit beeld lijkt zich een soort choreografie te ontvouwen, ze draaien sierlijk om elkaar heen. Ik ben altijd al gefascineerd hoe techniek, in dit geval een camera met snelle sluitertijd en flitsers, beweging kan stopzetten en een scene kan bevriezen. Zodoende hebben we de tijd om de situatie nauwkeurig te bekijken en gaan details in gezichtsexpressie en lichaamshouding opvallen, die we normaal gesproken niet gezien zouden hebben. Die details geven ons veel informatie over het drukke leven in moderne megasteden."

"Van 2014 tot 2015 heb ik een jaar lang in Londen gestudeerd. Ik had toen dus alle tijd om de straat op te gaan op de juiste momenten als het hoogtepunt van ochtend- en avondspits of dagen met veel zon en wind. Deze foto is gemaakt vlakbij Liverpool Street Station in Shoreditch. Toen ik onlangs weer in London was, realiseerde ik me dat het gebouw op de achtergrond plaats heeft moeten maken voor wolkenkrabbers.

Ik beschouw deze foto als een sleutel-beeld van mijn project. Handen spelen altijd een belangrijke rol in mijn fotografie. Ze staan symbool voor de verbinding tussen mensen. Na het gezicht, zijn het doorgaans de enige naakte lichaamsdelen die zichtbaar zijn. Het beeld gaat over visuele perceptie, die van mij en die van de kijker. Het speelt met (voor)oordelen en roept vragen op over de socioculturele achtergrond van de mensen in beeld. Het is tevens een bijna-aanraking; een interessant spanningsveld tussen loslaten en verbinden."